بسم الله الرحمن الرحیم

هر بلایی که بر تو نازل می شود ؛ متناسب با آن منیتی است که در توست . یعنی خداوند مهربان آن بلا را می فرستد تا روح تو را از آن منیت آزاد کند . مثلا در جایی دستت می سوزد ؛ چون این دست با انگشترها و دستبندها ی گرانبها دلی را سوزانده یا با این دست گناهی مرتکب شدی ، لذا باید آتش مادی این دست مادی را بسوزاند تا آن خیری که از تو رفته باز گردد . آنجا که میدانی باز می شود و آبرویی از تو ریخته می شود ؛ درد و داغی و سوزش این درد ، آن تعلق غیر خدایی که در قلب تو رفته را می سوزاند و قلب ارتقاء پیدا می کند . آنجا که منیت تو از نوع خودبزرگ بینی و تکبر است ، آتش حقیر شدن این منیت را از تو می برد . یعنی میدانی باز می شود و تو حقارت خودت را می بینی و این تکبر از تو می ریزد و قلب صفا پیدا می کند . آنجا که در عشقی شکست می خوری ، قلب تو در این فراق و سوختن  به بی نهایت رشد و ارتقاء می رسد و به دنبال آن صفا می گیرد و عشق حقیقی را به تو نشان می دهند  . به همین گونه وقتی قلب تو رفته رفته در میدان های مختلف زندگی از منیت ها آزاد شد و صفا پیدا کرد و نور گرفت ؛ یک دفعه روی حقیقی دنیا را می بینی و دیگر در هر میدانی گیج نمیزنی ، بلکه سنجیده و درست عمل می کنی .

بسم الله الرحمن الرحیم

جگر گوسفند را نهایتا تا چهار یا پنج روز بیشتر نمی توانی در یخچال نگه داری ، بعد از روز پنجم باید آن را در سطل آشغال بیندازید ؛ پس جگر تا چهار روز فرصت دارد که در آتش برود و پخته و خورده شود تا با خون انسان یکی شود . حال اگر جگر در این مدت نخواست در آتش برود و همچنان خواست در یخچال بماند ؛ بعد از این پنج روز خواص و موادش از بین می رود و فاسد می شود و دیگر باید آن را دور ریخت . انسان تا چهل سال فرصت دارد در آتش مصیبات و فشارها و بلاها آزمایش و پخته شود و راه خود را پیدا کند . یعنی تا چهل سال به انسان فرصت داده اند تا با پذیرفتن بلاها و دردها پخته شود تا به قرب برسد و با امام جانش همراه شود و حرکت کند . حال اگر انسانی تا چهل سال نخواست در این آتش برود تا پحته شود ؛ تمام مواد درونی اش فاسد می شود و دیگر از خاصیت انسان بودن می افتد و به ناچار باید او را در سطل زباله دوزخیان بیندازند و هیزم جهنم شود . 

بسم الله الرحمن الرحیم

گندم برای اینکه آرد شود ؛ باید فشار بکشد یعنی محال است بدون فشار بتوان گندم را آرد کرد . بعد از پایان این مرحله اگر میل دارد به رتبه ی بالاتر برود و می خواهد به پختگی برسد باید علاوه بر آن فشار ، با اراده و بارغبت به

آتش رود ، چون پخته شدن = با سوختن است .

 نمی شود بدون آتش ، پخته شود .

انسان در ابتدای سلوک و وارد شدن به عالم معنا ؛ باید فشار ابتدایی را بپذیرد و آن را تحمّل کند . زمانی که وجودش در این فشار کشیدن ها رشد کرد و بالا رفت ، اگر می خواهد به مرتبه ی بالاتر وجودش و به پختگی برتری

برسد ؛  باید بعد از این فشار ، در لابلای آتش مصیبتها و دردها ، پخته شود تا بالا رود و عروج کند . نان بعد از پخته شدن  قرب پیدا می کند و انسانها برای بدست آوردن آن ، صفّ می کشند و آن را خریداری می کنند تا بخورند ، چون نان بعد از پخته شدن قابل خوردن می شود و قابلیت پیدا می کند که با انسان همراه  شده و با خون او یکی شود .

انسان بعد از عبور از بلاها و فشارها و بعد از پخته شدن با ولیّ همراه می شود و ....